​​​​​​​

«زهرا رحیمی» داور بین المللی فوتسال ایران و نابغه داوری استان خراسان شمالی که از قضاوت مرحله مقدماتی لیگ ملت های آسیا به بجنورد آمده، به واسطه عملکرد درخشانش، ابلاغش را به صورت شفاهی برای قضاوت در مرحله نهایی لیگ ملت ها هم دریافت کرده است و مقصد بعدی قضاوت او اردیبهشت 1404 در چین خواهد بود. او که کاندیدای قضاوت در جام جهانی فوتسال زنان هم هست امیدوار است با تلاش خود و پیگیری مسئولان استان و کشور بتواند مسابقات بزرگی همچون جام ملت ها را برای آقایان هم سوت بزند و سوت جام جهانی زنان را هم به دست آورد. «زهرا رحیمی»، خود و توانایی اش را طوری ثابت کرده که برای انتخاب شدن در این آوردگاه جای حرف و حدیث باقی نگذاشته است و البته چه فردی است که نداند از این جا به بعد این داور بین المللی کشور به حمایت نیاز دارد تا بتواند توانایی اش را بارها و بارها به مسئولان فیفا و ای اف سی نشان دهد. داور بین المللی خراسان شمالی با تلاش های مستمر توانسته خودش را به عرصه قضاوت در آن سوی مرزهای ایران برساند که نشان می دهد این استان سرشار از نخبه هایی در عرصه های مختلف است که  نیاز است حمایت شوند. نابغه داوری فوتسال ایران پاسخگوی سوالات ما شد که در ادامه حاصل آن را خواهید خواند.
    فکر می کردی روزی داور بین المللی باشی؟
 تا دو سه ماه آخری که بین‌المللی شدم هم به هیچ عنوان خودم را این جا نمی دیدم.
    پس چطور این جا قرار گرفته ای؟!
 فکر این که بخواهم روزی بین‌المللی شوم در ذهنم نبود ولی همیشه دوست داشتم در داوری به درجه بالا برسم و تا درجه ملی هم طبق برنامه‌ریزی‌هایی که وجود داشت و هر چند سال یک بار می توانستم شرکت کنم با وجود فاصله ای که طی یک برهه زمانی از داوری و فوتسال داشتم و با وجود سختی‌ هایی که برای گذراندن کلاس ها وجود داشت، بالاخره موفق شدم انجامش دهم و ادامه دادم. راستش من در حد نصاب تست هایی که در فدراسیون از ما می گرفتند همیشه تست آقایان را پاس می کردم و در قوانین، زبان و دانش داوری هم همیشه بالاترین نمره را داشتم و به همین خاطر فیدبکی که داوران پیشکسوت به من می دادند این بود که تو داور بین المللی بعدی هستی و همین ری اکشن ها باعث شد که اولین جرقه این که توانایی بین المللی شدن را دارم در ذهنم زده شود. در ادامه روزی در بازی لیگ من با «گلاره ناظمی» در مشهد بازی داشتم که او سرداور بازی بود؛ شب قبل از بازی در حرم، یکی از دعاهایی که «گلاره» داشت این بود که که انشاءا... شما را هم در قامت داور بین المللی ببینم و بار دیگر فکر کردم ما هم می توانیم بین المللی شویم و تلاش و انرژی ام ادامه پیدا کرد.
    قبل از ورود به داوری، به اردوی تیم ملی سپک‌تاکرا هم دعوت شده بودی و ورزشکار رشته های مختلفی از جمله همین فوتسال هم بودی، مربی گری و داوری هم در کارنامه ات هست و دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی هم هستی؛ در مورد طی کردن این مسیر بگو؟ 
 از کودکی به خاطر انرژی زیادی که داشتم همیشه در میادین ورزشی بودم و خانواده هم به خاطر همان انرژی زیاد از این موضوع استقبال کردند و من را کلاس های ورزشی مختلفی از جمله ژیمناستیک و دوومیدانی گذاشتند که در خراسان  قبل از تقسیم هم مدال دارم. بسکتبال، فوتسال، والیبال و سپک تاکرا از رشته های دیگری بودند که در رقابت های مختلف شرکت کردم. ورودم به فوتسال هم این گونه بود که مادر من متوجه برگزاری کلاس های فوتسال در بجنورد شد و امتحان کردن این رشته را به من پیشنهاد کرد و بعد از آن در سال ۸۸ داوری درجه سه شرکت کردم و مسیر داوری من شکل گرفت. البته همیشه در کنار ورزش، درسم را هم ادامه دادم و الان در حال نوشتن رساله رشته مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی در مقطع دکترا هستم.
    چطور توانستی همه این موارد را کنار هم پیش ببری؟
 سخت بود و هست ولی شدنی است. سعی می کنم همیشه برای تمام روزم برنامه‌ریزی روزانه داشته باشم و خانواده ام همیشه حمایتم کردند، دوستانم کنارم بودند و مجموع این ها باعث شد بتوانم در هر حیطه ای که می خواهم به جایی که دوست دارم برسم.
    از آخرین مسابقه‌ای که قضاوت کردی یعنی مقدماتی جام ملت‌های آسیا بگو.
 بعد از عبور از کرونا و سال ها وقفه بالاخره مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا در بخش بانوان به میزبانی چهار کشور برگزار شد که من در گروه D این مسابقات در کشور میانمار حضور داشتم. خوشبختانه افتتاحیه این مسابقات به عنوان داور حضور داشتم و به واسطه عملکردم اختتامیه این مسابقات را هم سوت زدم که تجربه و حس خیلی خوبی برایم بود چرا که وقتی یک داور بعد از مسابقه ای که قضاوت کرده خودش می داند چه کرده و من بعد از آن مسابقات حال خیلی خوبی دارم. بعد از خروج از رقابت ها مطمئن بودم که به مرحله نهایی اش هم دعوت خواهم شد که در حال حاضر این اتفاق هم افتاده است.
    از ابلاغ فینالت بیشتر بگو.
 مرحله فینال مسابقات آسیایی اردیبهشت ماه به میزبانی کشور چین برگزار می شود که سه تیم برتر این مسابقات جواز حضور در رقابت های جام جهانی زنان را که برای اولین بار در دنیا قرار است برگزار شود کسب می کنند. در کنار آن از تمام دنیا حدود 70 داور هستیم که شانس حضور در این مسابقات را داریم که از این تعداد ۲۴ داور انتخاب و به جام جهانی اعزام می شوند. در حال حاضر هم کلاس های وبیناری فیفا و آزمون‌ها و آموزش هایی را که مد نظر فیفاست به صورت وبیناری پشت سر می گذاریم.
    وبیناری با سرعت اینترنت کشورمان شرایط را سخت نمی کند؟!
 بله متاسفانه گاهی یک باره از کلاس به واسطه سرعت پایین نت بیرون انداخته می شویم و مجبوریم مدام توضیح دهیم و یادآوری کنیم که در زمینه اینترنت مشکل ماندن در کلاس را داریم. برای خود من یک بار میان آزمون این اتفاق افتاد که این موارد فرصت تمرکز روی آزمون و آموزش را از ما می گیرد. 
    در فیفا، ای‌اف‌سی و حتی فدراسیون فوتبال ایران به قدری داشتن ارتباطات و رایزنی نیاز است که متقاعد کردن شان برای دیده شدن توانایی هایت کار سختی به نظر می رسد؛ چطور از پس آن بر آمدی؟
 در شهرستان زندگی می کنم و به همین خاطر همیشه باید از بقیه نسبت به آن هایی که در تهران یا نزدیک به پایتخت هستند، بیشتر زحمت بکشیم. فکر می کنم فردی که در پایتخت حضور دارد شاید 50 درصد راه را رفته باشد ولی ما به جای صددرصد باید ۱۵۰ درصد توان مان را بگذاریم. من دو سال پیاپی علاوه بر تست بانوان، تست آقایان را هم پاس کردم و آن هایی که تست آقایان را پاس کنند جواز حضور در مسابقات بین‌المللی در مقطع آقایان را هم دارند که خوشبختانه این تجربه را در کشور ویتنام داشتم ولی امیدوارم فرصت‌های دیگری پیش بیاید تا ما بتوانیم در جام ملت‌های آقایان هم حضور داشته باشیم. این را هم اضافه کنم که ما در آسیا فقط پنج خانم هستیم که می توانیم تست آقایان را پاس کنیم و علاوه بر آن آزمون های فیفا و ای اف سی را به خوبی پیش برده ام و این ها همه باعث شد که متقاعد شوند تا من هم جزو داوران مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا و هم جزو کاندیداهای جام جهانی باشم.
    با ورزشکاران که صحبت می کنم از تنهایی شان در خراسان شمالی و نبود حمایت توسط مسئولان زیاد می شنوم؛ این را هم حس کرده ای؟
 خیلی زیاد، به خصوص الان هرچقدر به جام جهانی نزدیک تر می شویم، این حس برایم پررنگ تر می شود، من به عنوان یک ورزشکار مانند بقیه ورزشکاران، حمایت استان مان را در هر زمینه ای نیاز دارم. من سعی کردم در زمینه ضلع حمایتی که مربوط به من است صدم را بگذارم و تمام تلاشم را برایش کرده ام ولی امیدوارم مسئولان استان ما حواس شان به این موضوع هم باشد که ما ورزشکاران تا جایی می توانیم خودمان پیش برویم و از یک جایی به بعد به حمایت مسئولان هیئت و مسئولان بلند مرتبه استان و کشور نیاز داریم. معتقدم وارد مسابقه که می شوم شخص «زهرا رحیمی» به تنهایی نمی رود بلکه نام استان و کشورش را همراه می برد، هر چقدر کمک‌حال ما در این راه باشند، راه برای موفقیت ها و مسیر معرفی نام نیک استان و کشورم به آن طرف مرز هم برای مان آسان تر می شود.
   11 اسفند تولدت بود و البته در این روز خاص یک روز خاص فوتبالی هم رقم خورد و «مهدی تاج» دوباره سکان فدراسیون را  در اختیار کرد؛ این اتفاق را می توان به فال نیک گرفت؟
 آقای «تاج» نایب رئیس کنفدراسیون  فوتبال آسیا، رئیس کمیته فوتسال و فوتبال ساحلی آسیا و یکی از اعضای اجرایی برگزاری مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیاست و خیلی از کشورهای آسیایی شانس این که رئیس فدراسیون شان این سمت‌ها را در ای‌اف‌سی داشته باشند ندارند و امیدوارم که حضور او به عنوان رئیس فدراسیون و ابلاغ ها و سمت هایی که در کنفدراسیون فوتبال آسیا دارد باعث و بانی خیر برای همه ورزشکاران این فدراسیون چه از بعد ملی و چه بین المللی باشد و برای ما داورها هم اتفاق های بهتری بیفتد و بتوانیم از حضور آقای «تاج» به نفع جامعه ورزشی و داوری استفاده کنیم.
    «جیم» خانگی برای تمریناتت درست کردی؛ این مورد شما را از سالن و حمایت برای پایگاه قهرمانی بی نیاز کرده است؟
 برای جیم خانگی هزینه و درستش کردم ولی هنوز هم برای تمرین به خاطر تست هایی که مدنظر فدراسیون فوتبال، فیفا و ای اف ‌سی است به سالن تمرین نیاز دارم. همیشه التماس دعای گرفتن سالن را داشتم و خیلی وقت ها هیئت یا اداره ورزش نتوانسته این خواسته را فراهم کند، همین حالا هم یکی از دغدغه‌های من برای اردیبهشت ماه که قرار هست اعزام شوم همین نداشتن سالن ورزشی است که یک تایم اختصاصی را حتی فقط دو روز در هفته به من بدهند و بتوانم فرصت استفاده از تایم مناسب برای پیست ۱۹ مهر و سالن ورزشی را هم داشته باشم تا با دغدغه کمتری برای تمرین کار کنم.
   تجلیل، تقدیر، پاداش و استقبال بعد از برگشتنت از مسابقات مرحله مقدماتی یا حتی در طول این سال ها برایت انجام شد؟
 برای استقبال احساس می کنم یک باری را روی دوش عده‌ای می گذارم؛ من خیلی دنبال این قضیه نیستم، ولی تا الان فقط یک بار موقع برگشتم از مسابقات آسیای مرکزی این اتفاق افتاد و برای بقیه مسابقات نبود که البته این بار من به دلیل مشکل شخصی که داشتم ورودم را اطلاع ندادم. همین یکی دو هفته گذشته نیز در مراسم اختتامیه مسابقاتی که دانشگاه آزاد داشت تقدیری از من شد. البته به تازگی مسئول ورزش بانوان استان برای پیگیری وضعیت تمرینم تماسی با من داشت و در مراسم افطاری به دعوت رئیس هیئت فوتبال با حضور استاندار، فرماندار، شهردار و جمعی از مسئولان استان مورد تقدیر قرار گرفتم. باز هم می گویم من خیلی دنبال این موضوع نیستم ولی تقدیر و تجلیل می تواند برای انگیزه هر ورزشکاری مثمر ثمر باشد.
   می گویند که پاداش زیادی هم می گیرید!
 من تا حالا هیچ نوع پاداشی نگرفته ام و اگر می دهند نشانی آن را بدهید تا ما هم برای گرفتن پاداش برویم!
    تسهیلات چطور؟
 وعده تسهیلات هم ندادند و به تازگی چون هزینه های اعزام به مسابقات خیلی بالا رفته است و همین چند وقت پیش ۱۶۰۰ یورو از جیب برای رفتن به مقدماتی جام ملت های آسیا هزینه کردم برای دریافت وام نامه نگاری کردم. ما هیچ دریافتی هم به واسطه تحریم بودن مان نداشتیم و نمی توانیم ارزی وارد کشور کنیم. به خاطر همین درخواست تسهیلات داشتم که از طریق مدیرکل امور اجتماعی و گروه خوب «شنوا» توانستم پیگیری کنم و نامه بزنم؛ یکی دو بار هم تا جایی پیش رفتیم ولی کمک کننده نبود. آقای استاندار هم در این خصوص پیگیری کردند ولی هنوز به آن نتیجه‌ای که می‌خواستیم نرسیدیم که امیدوارم این موضوع برای رفع دغدغه هایم برطرف شود و بتوانم برای مسابقات چین با آرامش بروم.
    نگاه ای اف سی و فیفا به شما و داوران ایرانی چگونه است؟
 همیشه همه جا گفته اند داوران ایرانی جزو بهترین ها هستند چون لیگ پویا و قوی دارند و این نگاه به من هم مثبت بوده که هم برای مرحله نهایی در چین دعوت شدم و هم کاندیدای حضور در جام جهانی هستم.
    انتظارت از مسئولان بیشتر روی چه مواردی است؟
 همین که شنونده دغدغه های مان باشند و بدون این که ما مدام سراغ شان برویم یادمان کنند و پیگیر رفع مشکلات و دغدغه های ما باشند برایم کافی است.
    درباره «گلاره ناظمی» و «زری فتحی» بگو؟
 از دوستان من هستند، مانند تمام داورانی که در سطح کشور با هم همدل می شویم که سه نفر از کشور بتوانند در میادین بین‌المللی قضاوت کنند.
   حرف پایانی «زهرا رحیمی» داور بین المللی ایران برای این گفت و گو.
 سال آینده سال بسیار مهمی برای من است و امیدوارم با زحمت خودم و حمایت های مسئولان و اهالی رسانه بتوانم به آن چیزی که لایقش هستم برسم.