نگاهی به اجرای «مهران غفوریان» در «شب خوش»
وقتی سهم مجری از مهمان بیشتر است!
برنامه تلویزیونی «شب خوش» با اجرای «مهران غفوریان» به سومین سال تولید و پخش خود از آنتن شبکه 3 سیما رسیده است و استمرار پخش، آن را به یکی از برندهای ثابت در حوزه سرگرمی در قاب شبکه 3 تبدیل کرده است؛ برنامه‌ای که در فصل جدید، به کمک طراحی بخش‌های جنبی، تلاش داشته است جنبه‌های سرگرم‌کننده خود را برای مخاطبان شبانه سیما افزایش دهد. برنامه تلویزیونی «شب‌نشینی» از معدود تولیدات شبانه تلویزیون محسوب می‌شود که بعد از گذشت نزدیک به سه سال از آغاز تولید، همچنان در مسیر ایده‌پردازی قرار دارد و بی‌راه نیست اگر بگوییم مخاطبان ثابت و پیگیری هم برای خود پیدا کرده است.
«شب خوش» پس از «سه شو» و «اعجوبه ها» سومین تجربه مهران غفوریان در عرصه اجرا محسوب می شود. بهترین عملکرد او در «اعجوبه ها» رقم خورد ولی «سه شو» در زمان پخش به دلیل کیفیت پایین، گلایه هایی را به همراه داشت. «اعجوبه ها» برنامه ای برای معرفی استعداد کودکان بود و «غفوریان» هم ارتباطی خوب با شرکت کنندگان برقرار کرد و هم در هدایت آن ها صبوری به خرج می داد. «غفوریان» صاحب نقش های موفق زیادی است و بارها لبخند به لب ها نشانده است. او در سال های اخیر نیز با نقش های جدی، وجهی دیگر از توانمندی خود را عیان کرده است؛ نمونه آخر آن «زخم کاری؛ بازگشت» است که تحسین مخاطبان را برانگیخت. حالا به سراغ اجرای او در این تاک شو می رویم. «شب خوش» با معرفی چند خطی مهمان شروع می شود. «غفوریان» متنی را درباره ویژگی هر یک از مهمانان می خواند و در ادامه او را دعوت به استودیو می کند. اولین لطمه به اجرای «غفوریان» همین جا وارد می شود که متن را بدون طمأنینه و از رو می خواند. اگر شیوه ای دیگر انتخاب می کرد و این کار را توأم با جذابیت انجام می داد، نتیجه ای بهتر حاصل می شد. او در ادامه وارد گپ و گفت با مهمان می شود ولی قائل به آداب بده بستان نیست. چطور؟! «غفوریان» سوالی می پرسد و تا مهمان سراغ نکته ای می رود و از تجربیات خود می گوید. در حالی که مجری باید در حد امکان سکوت کند و اجازه قوام یافتن حرف مهمان را بدهد. همین اتفاق در بخش چالش ها نیز رخ می دهد و سهم مجری از برنامه به مراتب بیشتر از مهمانان است! ضعف دیگر اجرای او، خواندن بد سوالات است. چالش ها و سوالات «شب خوش» کیفیت کافی ندارند؛ همین را هم «غفوریان» به شکلی نامطلوب اجرا می کند تا جایی که اغلب نه مهمان برای پاسخ سر ذوق می آید و نه مخاطب لذت می برد، در حالی که ذات چنین برنامه هایی ایجاد سرگرمی است که مجری یکی از عوامل لطمه زدن به این ویژگی «شب خوش» است. «مهران غفوریان» می‌خواهد با تماشاچیان حاضر در استودیو نیز صمیمی و خودمانی باشد، برای همین سر به سر آن ها می گذارد یا رو به آن ها می کند و نکته ای را در میان می گذارد و این شیوه ای قدیمی اما کارآمد برای مجریان است. «غفوریان» اما نمی تواند این کار را به درستی انجام دهد چون اکثر شوخی هایش دلنشین نیست. «غفوریان» یکی از اضلاع موفقیت «خندوانه» بود و استندآپ کمدی های او طرفداران زیادی داشت اما چه می شود که در قامت مجری، آن نمک و حاضر جوابی و بداهه گویی ها را ندارد؛ چه در مصاف با مهمانان و چه در مواجهه با تماشاگران؟