تغذیه نامناسب برای سالمندان 
با افزایش سن، مصرف یک سری از مواد غذایی به دلیل مضراتی که دارند در دوران سالمندی باید محدود و ممنوع شود. با افزایش سن، تغذیه سالم نقش مهمی در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن، مانند بیماری‌های قلبی، سرطان و پوکی استخوان ایفا می‌کند. یکی از راه‌های ساده برای شروع عادات غذایی متعادل، کاهش یا حذف غذاهایی است که برای سلامتی مفید نیستند.دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، فهرست تغذیه نامناسب برای سالمندان را منتشر کرده است که در ادامه می خوانیم.

 غذاهای فراوری‌شده| غذاهای فراوری‌شده شیمیایی که اغلب به آن‌ها «فرافراوری‌شده» گفته می‌شود، معمولاً از مواد تصفیه‌شده و ترکیبات مصنوعی با ارزش غذایی کم تشکیل شده‌اند. نمونه‌هایی از این غذاها عبارتند از: وعده‌های غذایی منجمد، محصولات پخته‌شده صنعتی، نان‌های بسته‌بندی‌شده، پنیرهای فراوری‌شده، غلات صبحانه، تنقلات و شیرینی‌ها، غذاهای فوری، گوشت‌های بازسازی‌شده و نوشیدنی‌های شیرین‌شده؛ مصرف این غذاها در هر سنی می‌تواند ناسالم باشد، اما در سنین بالا ممکن است مشکلات سلامتی مرتبط با سن را تشدید کند.
 شکر و نمک | مصرف بیش از حد شکر می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات سلامتی مانند دیابت را افزایش دهد. همچنین، مصرف زیاد نمک(سدیم) می‌تواند احتمال ابتلا به فشار خون بالا و احتباس مایعات را افزایش دهد که ممکن است شرایط مرتبط با قلب را بدتر کند. شواهدی نیز وجود دارد که مصرف زیاد سدیم و شکر ممکن است با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل مرتبط باشد.
 چربی‌ها | مصرف چربی‌های ناسالم، مانند چربی‌های اشباع‌شده و ترانس، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سایر مشکلات سلامتی را افزایش دهد. این چربی‌ها اغلب در غذاهای فراوری‌شده، فست‌فودها و محصولات پخته‌شده صنعتی یافت می‌شوند.
 غذاهای نپخته یا نیم‌پز| مصرف غذاهای نپخته یا نیم‌پز، مانند تخم‌مرغ خام یا گوشت نپخته، می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های غذایی را افزایش دهد که در سالمندان ممکن است عواقب جدی‌تری داشته باشد.
 چه چیزهایی را باید به جای آن‌ها مصرف کرد؟ برای حفظ سلامت در سنین بالا، توصیه می‌شود مصرف غذاهای کامل و طبیعی مانند میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین‌های کم‌چرب و چربی‌های سالم افزایش یابد. همچنین، نوشیدن آب کافی و محدود کردن مصرف نوشیدنی‌های شیرین‌شده می‌تواند مفید باشد.
​​​​​​​
ارتباط کمبود ویتامین با درد سیاتیک
برخی از کمبودهای ویتامینی می تواند موجب درد به ویژه دردهای سیاستیک شوند که کمبود ویتامین های گروه B نقش مهمی در این موضوع دارند. برخی کمبودهای تغذیه‌ای از جمله کمبود ویتامین B12، ویتامین D و منیزیم، ممکن است در ایجاد یا تشدید درد عصب سیاتیک نقش داشته باشند. متخصصان سلامت ممکن است از اصطلاح «سیاتیک» برای اشاره به درد عصب سیاتیک استفاده کنند.
نقش ویتامین B12 در سلامت عصب‌ها | ویتامین B12 در سلامت سلول‌های عصبی نقش دارد. کمبود ویتامین B12 می‌تواند باعث آسیب عصبی و بروز علایم عصبی مانند بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در دست‌ها و پاها شود. اگر کمبود این ویتامین به عصب سیاتیک آسیب بزند، ممکن است فرد دچار درد سیاتیک شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ روی موش‌ها نشان داد که مصرف مکمل‌های ویتامین B کمپلکس و ویتامین B12 ممکن است به تسریع روند بازسازی عصب کمک کند. با این حال، نتایج مطالعات حیوانی همیشه قابل تعمیم به انسان نیستند و تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است.
نقش ویتامین D در عملکرد عصبی| ویتامین D نیز نقش مهمی در عملکرد عصب‌ها دارد. کمبود ویتامین D می‌تواند باعث ضعف عضلات و استخوان‌ها شود که ممکن است فشار بیشتری بر عصب سیاتیک وارد کند. این فشار اضافی می‌تواند منجر به بروز درد سیاتیک شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ روی موش‌ها نشان داد که مکمل‌ ویتامین D ممکن است در کاهش درد سیاتیک مؤثر باشد. اما همچنان به تحقیقات بیشتری با شرکت‌کنندگان انسانی نیاز است.
نقش منیزیم در عملکرد عضلات و اعصاب| منیزیم به تنظیم عملکرد عضلات و عصب‌ها کمک می‌کند. کمبود شدید منیزیم ممکن است موجب گرفتگی عضلات، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن شود. گرفتگی عضلات می‌تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند و منجر به درد سیاتیک شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ روی موش‌ها نشان داد که رژیم غذایی غنی از منیزیم ممکن است به بهبود عملکرد عصبی و بازسازی عصب پس از آسیب به عصب سیاتیک کمک کند. با این حال، تحقیقات بیشتری روی انسان‌ها مورد نیاز است. یک بررسی در سال ۲۰۲۱ نیز نشان داد که منیزیم ممکن است در بازسازی اعصاب محیطی مؤثر باشد. عصب سیاتیک بخشی از سیستم عصبی محیطی به شمار می‌رود.
منابع غذایی برای پیشگیری از کمبود ویتامین| برای پیشگیری از کمبود ویتامین B12، می‌توان مواد غذایی به این شرح را به رژیم غذایی اضافه کرد: جگر گاو؛ ماهی‌هایی مانند سالمون، تن و قزل‌آلا؛ گوشت قرمز و مرغ؛ لبنیات؛ غلات صبحانه، مخمرهای تغذیه‌ای و سایر محصولات غذایی غنی‌شده با ویتامین B12.منابع غذایی غنی از ویتامین D عبارتند از: ماهی‌های چرب مانند سالمون و تن و شیر گاو. منابع غذایی غنی از منیزیم شامل این موارد است: سبزیجات برگ‌سبز؛ حبوبات؛ غلات کامل؛ مغزها؛ دانه‌ها؛ غلات صبحانه و دیگر مواد غذایی غنی‌شده با منیزیم؛ شیر و ماست.افراد باید پیش از ایجاد تغییرات قابل‌توجه در رژیم غذایی خود، با یک متخصص سلامت مشورت کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است علاوه بر تغییر رژیم غذایی، مصرف مکمل‌های تغذیه‌ای را نیز توصیه کند. همچنین در صورت مشاهده علایم جدید یا تشدید درد سیاتیک، باید با پزشک مشورت کرد.